Μιλώντας για το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, στην συνεδρίαση του Π.Σ Θεσσαλίας (21.3.23), ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Θεσσαλίας, Τάσος Τσιαπλές, ανέφερε τα εξής:
Οι μεγαλειώδεις απεργιακές & άλλες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας στις θεσσαλικές πόλεις, στην Αθήνα και όλη τη χώρα, αποτελούν τη μεγαλύτερη τιμή στους 57 αδικοχαμένους του σιδηροδρομικού εγκλήματος, στους τραυματίες και στις οικογένειές τους και ελπιδοφόρο στοιχείο μέσα στη θλίψη και την οργή, ότι αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί.
Δεν θεωρούμε ότι απλά με την κατάθεση ψηφισμάτων μπορεί να εκφραστεί θέση απέναντι σε ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Δεν φταίμε όλοι. Δεν κυβερνάμε εμείς αυτόν τον τόπο. Ν.Δ που κυβερνά, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησαν, έχουν μεγάλες πολιτικές ευθύνες. Δεν είναι τυχαίο που στη συνείδηση του λαού από την πρώτη στιγμή γκρεμίστηκε η συζήτηση περί ανθρώπινου λάθους. Σαφώς οι άνθρωποι κάνουν λάθη, όμως οι χιλιάδες κόσμου που διαδηλώνουν αυτές τις μέρες σε όλη την Ελλάδα, δεν μπορούν να δεχτούν ότι τους πλειστηριάζουν ηλεκτρονικά τα σπίτια, ότι τους παρακολουθούν όλους ηλεκτρονικά, αλλά δεν μπορούν να βλέπουν ηλεκτρονικά τα τρένα.
Γι’ αυτό το έγκλημα δεν φταίει η κακιά η ώρα, αλλά το καπιταλιστικό κέρδος, το αστικό κράτος, οι αντιλαϊκές πολιτικές όλων των κυβερνήσεων και δεν μπορεί να εκφραστεί μέσα από ένα ψήφισμα της μιας ή της άλλης απόχρωσης. Οι εκατοντάδες χιλιάδες που διαδηλώνουν έχουν αιτήματα. Εκτός από την απαίτηση να αποδοθούν οι ευθύνες σε όλους όσους τις έχουν για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα, είχαν αιτήματα ενάντια στην απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου, την υποστελέχωση, ενάντια στο απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς που βιώνουν οι εργαζόμενοι που θρηνούν κι αυτοί θύματα.
Η συζήτηση περί ανθρώπινου λάθους καταλήγει να έχει δύο πλευρές. Η μία να ενοχοποιηθεί απλά αυτός που το έκανε και η άλλη να ερμηνεύσουμε το ανθρώπινο λάθος αν ήταν ρουσφέτι και ποιανού. Όπως και η συζήτηση για το αν ο παραιτηθείς υπουργός θα είναι ξανά υποψήφιος.
Αυτή η συζήτηση γίνεται για να κρύψει μια πολιτική που απελευθέρωσε τον σιδηρόδρομο, προχώρησε σε κατάτμηση του ΟΣΕ, τον ιδιωτικοποίησε για 45 εκατ. € και ταυτόχρονα τον επιδοτεί με 50 εκατ. € το χρόνο, και η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση. Αυτό είναι το ιδιωτικό κεφάλαιο, η εταιρεία που ακόμα δεν έχει πει πόσοι επιβάτες ήταν στο τρένο. Και φυσικά, καθιέρωσαν και μια εργασιακή ζούγκλα στον ΟΣΕ από το 2017 με 9ήμερη συνεχόμενη εργασία, απολύσεις, μεταθέσεις, μέχρι και κάλυψη θέσεων σταθμαρχών και κλειδούχων με εργαζόμενους με μπλοκάκι απ’ τη σημερινή κυβέρνηση.
Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες και για τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθούν οι ελλείψεις, οι καθυστερήσεις, τα κενά, τα «ανθρώπινα λάθη». Ο υπαίτιος είναι η πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, με βάση τις οδηγίες της Ε.Ε. Αυτή η πολιτική αντιμετωπίζει τις σιδηροδρομικές μεταφορές ως πεδίο κερδοφορίας κι αυτό σημαίνει αυτόματα ότι η ασφάλεια των επιβατών μετατρέπεται σε κόστος και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται.
Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι μόνο το 2021 στην Ε.Ε καταγράφηκαν 1.389 σιδηροδρομικά δυστυχήματα με 636 νεκρούς και 513 τραυματίες, εκ των οποίων τα 97 αφορούσαν συγκρούσεις τρένων. Σε αυτό το πλαίσιο αυξήθηκαν και στην Ελλάδα τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, που προειδοποιούσαν 20 ημέρες πριν οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ στον σιδηρόδρομο, για τον κίνδυνο ενός «μεγάλου δυστυχήματος που έρχεται».
Κανείς δεν μπορεί να κάνει τον ανήξερο. Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε προειδοποιηθεί από συνδικάτα και από το ΚΚΕ και γι’ αυτό έχει τεράστιες ευθύνες. Οπως δεν μπορούν να κάνουν ότι δεν γνώριζαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΜέΡΑ25, που εφάρμοσαν ή προπαγάνδιζαν την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ.
Όλα αυτά δεν μπορούν να ξεπλυθούν και δεν μπορούν να κρυφτούν και οι περιφερειακές και δημοτικές αρχές που στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Όλα αυτά δείχνουν ότι απέναντι μας έχουμε ένα κράτος εχθρικό, ταξικό, αδιάφορο για την ανθρώπινη ζωή. Το Μάτι, η Μάνδρα, ο ΙΑΝΟΣ, η πανδημία, τα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα σε χώρους δουλειάς, ο σεισμός και οι συνέπειές του στους ανθρώπους που ζουν ακόμα σε κοντέινερ, τα κτίρια που ακόμα δεν έχουν ελεγχθεί, αλλά και τα χιλιάδες σπίτια που βγαίνουν στο σφυρί και τώρα το σιδηροδρομικό έγκλημα στα Τέμπη, που δεν είναι το μόνο.
Ολοένα και περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει ποιόν έχει απέναντι του υιοθετώντας το σύνθημα “εσείς μετράτε κέρδη και ζημιές κι εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές…”. Η κυβερνητική πολική του ψηφιακού και επιτελικού κράτους, του αποτελεσματικού κράτους στο οποίο μπαίνουν τα παιδιά μας στο τρένο και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουν, 57 δεν γύρισαν, είναι και πολιτική της περιφερειακής αρχής.
Στον αντίποδα αυτής της εγκληματικής πολιτικής, βρίσκεται η δική μας πρόταση. Ο σιδηρόδρομος μπορεί να αποτελέσει ένα σύγχρονο, γρήγορο, ασφαλές και φτηνό μέσο μετακίνησης του λαού και μεταφοράς προϊόντων σε όλη τη χώρα. Αυτό προϋποθέτει όμως μεταφορές και υποδομές με κριτήριο την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, μέσα από έναν ενιαίο κρατικό φορέα, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, ενταγμένες στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον εργατικό έλεγχο.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις. Γιατί μ’ αυτές μπορεί να «φέρουν τα πάνω κάτω», να πάψουμε να μετράμε νέες απώλειες στο πλαίσιο της πολιτικής που κοστολογεί τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού. Να κάψουν όλα τα αντιλαϊκά σενάρια που ετοιμάζει το σύστημα και οι πολιτικοί υποστηρικτές του στις εκλογές και μετά απ’ αυτές και να ανοίξουν αυτή την προοπτική με ισχυρό ΚΚΕ και Λαική Συσπείρωση σε περιφέρεια και δήμους.
Να μη συγκαλυφθεί το σιδηροδρομικό έγκλημα των Τεμπών. Να έρθουν στην επιφάνεια οι πραγματικοί ένοχοι και να αποδοθούν οι ευθύνες σε όλους τους υπαίτιους για τον άδικο χαμό των 57 ανθρώπων.
Σύγχρονες, ασφαλείς, φτηνές μαζικές μεταφορές κόντρα στην πολιτική που βάζει την ασφάλεια των επιβατών και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο ζύγι του κόστους και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Να σταματήσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης και της λειτουργίας των υπηρεσιών μας και όλων των δημοσίων υπηρεσιών με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια & την στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, να σταματήσει να αντιμετωπίζεται η προστασία της εργασίας και της ζωής ως κόστος.
Άμεσα μέτρα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής προστασίας. Έλεγχος τώρα αντισεισμικής θωράκισης σε σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, χώρους δουλειάς.
Άμεσα μέτρα προστασίας της Υγείας και της Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, στις περιφέρειες και στους δήμους”.
