Εκεί, ο κ. Μαμάκος μεταξύ άλλων πραγματοποίησε μια προσωπική αναδρομή στην εικοσαετή θητεία του στην τοπική Αυτοδιοίκηση, διάβασε ένα μήνυμα ενθάρρυνσης για το ξεκίνημά του από τον πρώην δήμαρχο Κώστα Τζανακούλη, αναφέρθηκε στην προκάτοχό του Ρένα Καραλαριώτου αναγνωρίζοντας, όπως είπε, ότι κράτησε την παράταξη ενωμένη, ενώ άσκησε δριμύτατη κριτική στην παρούσα δημοτική αρχή.
“Δεν πιστεύω σε «χρωματισμένες ευαισθησίες». Δεν πιστεύω στους αυτοαναγορευόμενους σωτήρες. Πιστεύω, σε ένα μοντέλο διοίκησης με τον πολίτη πρωταγωνιστή. Που προβλέπει και απαιτεί συνθέσεις και συνεργασίες με απόλυτη διαφάνεια. Και με συμφωνίες μόνο πάνω από το τραπέζι. Στη βάση κοινών προγραμματικών αρχών κι αξιών.
Δεν αντιλαμβάνομαι τον Δήμο ως κομματική αρένα. Τον αντιλαμβάνομαι ως πεδίο δημιουργικών συνθέσεων, προς όφελος της τοπικής μας κοινωνίας” επεσήμανε ο κ. Μαμάκος, ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του τόνισε: “Ζούμε σε μια όμορφη πόλη στην οποία όλες οι προηγούμενες δημοτικές αρχές προσέφεραν. Έβαλαν το λιθαράκι τους μικρό ή μεγάλο για να πάει η πόλη μπροστά. Αλλά το δικό μας στοίχημα, το δικό μας όνειρο είναι να μην αρκούμαστε σε αυτό. Θέλουμε να βάλουμε ψηλά τον πήχη. Να κάνουμε την πόλη ακόμη καλύτερη. Σπάζοντας στεγανά και αντιλήψεις που την κρατούν καθηλωμένη”.
Δείτε βίντεο με αποσπάσματα από την ομιλία του κ. Μαμάκου:
https://youtube.com/live/jWMfMadhM08?feature=share
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Θανάση Μαμάκου:
“Σας ευχαριστώ για την αγάπη και την παρουσία σας εδώ σήμερα.
Σας ευχαριστώ για αυτή τη μεγάλη αγκαλιά που μου προσφέρει η παρουσία σας σε αυτή την αίθουσα. Αλλά και για τη δύναμη που πηγάζει από αυτή.
Σας ευχαριστώ γιατί είναι το δικό σας δυναμικό παρών που δίνει διαφορετικό, πιο ουσιαστικό περιεχόμενο σε μια εκδήλωση ανάληψης ευθύνης. Αλλά και σε μια συνάντηση που θέλω να πιστεύω ότι θα δώσει μια διαφορετική προοπτική στην πόλη μας. Την πόλη που αγαπάμε.
Φίλες και φίλοι,
Είναι για μένα σήμερα, μια πολύ σημαντική προσωπική στιγμή.
Μια στιγμή απόλυτης συνειδητοποίησης του βάρους της απόφασης που παίρνω. Όχι για να ικανοποιήσω απλώς, μια δικιά μου φιλοδοξία. Ούτε για να εγγράψω κάτι παραπάνω στο βιογραφικό μου.
Άλλωστε, γνωριζόμαστε καλά.
Γεννήθηκα σε αυτή την πόλη. Και εδώ δραστηριοποιούμαι σε όλα τα χρόνια της επαγγελματικής μου διαδρομής, ασκώντας μάχιμη δικηγορία.
Έπαιξα στις αλάνες της όταν ακόμη δεν είχε τη μορφή της μεγαλούπολης. Γνώρισα κάθε σπιθαμή του πάρκου Αλκαζάρ μέσα από τις σχολικές εκδρομές που εκείνα τα χρόνια γινόταν σε αυτό (κ. Παπαθεοδώρου).
Πανηγύρισα στις κερκίδες του γηπέδου Αλκαζάρ το πρωτάθλημα εκείνης της υπερομάδας της ΑΕΛ.
Βίωσα τα πρώτα σκιρτήματα της εφηβικής μου ηλικίας στο στενό και στα σκαλοπάτια του Δικαστικού Μεγάρου.
Ένοιωσα την ιδιαιτερότητα αυτής της πόλης μέσα από τις σελίδες του λογοτεχνικού έργου του Καραγάτση.
Έζησα τις αλλαγές της Λάρισας στη διάρκεια αυτών των χρόνων. Έζησα και τις χαμένες της ευκαιρίες.
Κατοικώ στη Λάρισα. Όχι στο κέντρο της πόλης αλλά στις παρυφές. Εκεί που μας θυμούνται συνήθως, όλοι πριν τις εκλογές. Και μας ξεχνούν στο ενδιάμεσο διάστημα.
Ασχολήθηκα από μικρή ηλικία με την αυτοδιοίκηση.
Χάρη στην εμπιστοσύνη που μου έδειξαν οι συμπολίτες μου, είχα την τύχη να εκλεγώ για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος στα 26μου χρόνια. Και στη συνέχεια Δήμαρχος Γιάννουλης πριν καν συμπληρώσω τα 30μου χρόνια. Και όταν συνενώθηκαν με τον νόμο Καλλικράτη, η Γιάννουλη με τη Λάρισα εκλέχτηκα Δημοτικός Σύμβουλος στα 34μου χρόνια. Συνεχίζοντας την θητεία μου στο δημοτικό συμβούλιο μέχρι σήμερα.
Είμαι υπερήφανος γιατί με την ιδιότητα του αντιδημάρχου συμμετείχα κι εγώ στο έργο που παρήγαγε η δημοτική αρχή του πρώην δημάρχου Κώστα Τζανακούλη.
Στα 46 μου λοιπόν, έχω μια θητεία 20 ετών στην τοπική Αυτοδιοίκηση.
Είναι μια διαδρομή αρκετών χρόνων. Ένα διαρκές μάθημα για την αυτοδιοίκηση και τις ανάγκες των συμπολιτών μας. Για την εξέλιξη τόσο του θεσμού όσο και της πόλης με το πέρασμα των χρόνων. Για την εξέλιξη της ίδιας μας της παράταξης. Μίας παράταξης που άφησε έντονο το αποτύπωμα της στην πόλη.
Και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα η ένθερμη συμπαράσταση του Δημάρχου Κώστα Τζανακούλη, που λόγω μιας ξαφνικής αδιαθεσίας με ειδοποίησε πριν λίγο ότι δεν θα είναι κοντά μας με ένα μήνυμα ενθάρρυνσης για το ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας. Σας διαβάζω το μήνυμά του: «AΓAΠHTE ΣYNEPΓATH ,ΦIΛE ΘANAΣH ΓIA ΛOΓOYΣ ANEΞAPTHTΩΣ THΣ EΠIΘYMIAΣ MOY NA EIMAI Σ AYTH THN EKΔHΛΩΣH MAZI ΣAΣ,ΔYΣTYXΩΣ ΔEN ΓINETAI. ΘEΛΩ OMΩΣ NA ΣE ΔΙABEBAIΩΣΩ OTI EIMAI MAZI ΣOY Σ AYTON TON ΩPAIO AΓΩNA ΠOY ΞEKINAΣ KAI ΠIΣTEYΩ OTI ΘA EINAI EΠITYXHΣ. ΘEΛΩ NA EYXHΘΩ NA ΠANE OΛA KAΛA,ΞEPΩ OTI ME THN BOHΘEIA TΩN AΞIΩN ΣYNEPΓATΩN ΣOY OTI ΘA YΠAPΞEI TO ΠOΘOYMENO AΠOTEΛEΣMA, H ΛAPIΣA EXEI ANAΓKH AΠO ANΘPΩΠOYΣ ΠOY THN AΓAΠOYN KAI EXOYN OPAMA NA EINAI ΨHΛA EKEI ΠOY THN EIXAME OΔHΓHΣEI.
KAΛH EΠITYXIA»
Με την ευκαιρία θέλω να υπογραμμίσω και την παρουσία της Ρένας Καραλαριώτου που κράτησε και παρέδωσε ενωμένη την παράταξη, σε δύσκολες ομολογουμένως συνθήκες.
Φίλες και φίλοι,
Πιστεύω στην αυτοδιοίκηση, γιατί πιστεύω στους πολίτες.
Γιατί θεωρώ ότι, εκεί που συγκρούονται οι πραγματικές ανάγκες της ζωής με την καθημερινότητα – μία καθημερινότητα που γίνεται ολοένα και πιο σκληρή – εκεί βρίσκεται και η πραγματική σοφία. Ο πλούτος της ανθρώπινης καρδιάς.
Πιστεύω στην αυτοδιοίκηση.
Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να υπηρετείς τον συμπολίτη σου. Το γείτονα. Τον επαγγελματία της περιοχής σου. Και να προσπαθείς να κάνεις πιο εύκολη την καθημερινότητα τους. Να διευκολύνεις την προσβασιμότητα τους όπου χρειάζεται. Να φροντίζεις για τα «απλά», αλλά και να σχεδιάζεις για τα «μεγάλα». Για την προοπτική μιας περιοχής. Για το αύριο του τόπου που θα ζήσουν τα παιδιά μας.
Πιστεύω στην αυτοδιοίκηση γιατί πιστεύω στον άνθρωπο. Στη συμμετοχή του στα κοινά. Στη συνεργασία για το κοινό καλό. Στη συνέργεια για τις μεγάλες αποφάσεις.
Πιστεύω στους ανθρώπους που μπορούν να κάνουν το Δήμο μας να δει μπροστά. Ακόμα και σε εποχές που το αίσθημα ανασφάλειας επηρεάζει πολλούς από εμάς. Ακόμη και σε εποχές που η παραίτηση φωλιάζει στους πιο δημιουργικούς συμπολίτες μας.
Πιστεύω δηλαδή, σε ένα μοντέλο διοίκησης με τον πολίτη πρωταγωνιστή. Που προβλέπει και απαιτεί συνθέσεις και συνεργασίες με απόλυτη διαφάνεια. Και με συμφωνίες μόνο πάνω από το τραπέζι. Στη βάση κοινών προγραμματικών αρχών κι αξιών.
Δεν αντιλαμβάνομαι το Δήμο ως κομματική αρένα. Τον αντιλαμβάνομαι ως πεδίο δημιουργικών συνθέσεων, προς όφελος της τοπικής μας κοινωνίας.
Δεν πιστεύω στα ιδεολογήματα. Ούτε στους τεχνητούς διαχωρισμούς που έρχονται από το παρελθόν και συγκρούονται με το μέλλον.
Δεν πιστεύω σε «χρωματισμένες ευαισθησίες». Σε ξεπερασμένες αντιλήψεις και πολιτικούς διαχωρισμούς, που επιχειρούν απλά να υπερασπιστούν ένα μοντέλο εξουσίας, φτιαγμένο και ραμμένο στα μέτρα της μετριότητας. Και μιας εγωπάθειας, που αγγίζει πολλές φορές το κοινωνικά επικίνδυνο!
Δεν πιστεύω στους αυτοαναγορευόμενους σωτήρες που όντας μακριά από την εποχή και τα πραγματικά της προβλήματα, θεωρούν ότι οι λέξεις – και όχι το πραγματικό τους περιεχόμενο – έχουν αξία.
Δεν πιστεύω και δεν εμπιστεύομαι τους διαχειριστές της εξουσίας που κλείνονται στον γυάλινο πύργο τους. Απομακρύνονται από την πραγματικότητα. Τρέμουν την κριτική. Απαξιώνουν την αντίθετη άποψη και αλλοιώνουν τις έννοιες λέξεων, που έχουν τη δικιά τους σημασία.
Κι αυτά τα ζούμε καθημερινά στη Λάρισα, τα τελευταία χρόνια. Στον υπερθετικό θα έλεγα, βαθμό! Τι να πρωτοθυμηθώ αλήθεια;
Διαφάνεια με εκατομμύρια απ’ ευθείας αναθέσεων, εν κρυπτώ και μεθοδευμένα;
Συμμετοχή, χωρίς ουσιαστική συζήτηση; Με υποβάθμιση των τοπικών συμβουλίων; Με μονομερείς αποφάσεις; Με μηδενική λογοδοσία και έλεγχο;
Διαβούλευση με υπονόμευση ακόμη και των θεσμοθετημένων από το νόμο διαδικασιών; Με τους επιστημονικούς φορείς της πόλης στο περιθώριο;
Δημοκρατία με υποβάθμιση του Δημοτικού Συμβουλίου; Με λογικές: εγώ και μόνο εγώ αποφασίζω; Με άρνηση αυτοκριτικής; Με αδυναμία παραδοχής λαθών; Με κλειστά αυτιά στις φωνές της κοινωνίας;
Εξωστρέφεια χωρίς κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα;
Συνέπεια με δεκάδες υποσχέσεις που ποτέ δεν εκπληρώνονται και μόνιμα ξεχνιούνται; Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει; Θα χρειαζόμουν ώρες μόνο για αυτές…
Συμπυκνώνοντας όλα τα παραπάνω, που συνιστούν κριτική στην απερχόμενη δημοτική αρχή, θα έλεγα ότι αυτό που θέλω είναι να βρουν οι λέξεις το πραγματικό τους νόημα. Θέλω να λέμε και να εννοούμε το ίδιο πράγμα. Θέλω να αποκαταστήσουμε την ειλικρίνεια της πολιτικής μας έκφρασης. Την αξιοπιστία. Την αντιστοίχιση λόγων και πράξεων.
Δεν είναι δύσκολο. Απλά, απαιτεί μεγαλύτερη γενναιότητα και μια διαφορετική σχέση με τους πολίτες.
Μπορεί να ζούμε σε μια εποχή που ο κυνισμός έχει φωλιάσει στις καρδιές μας και μας οδηγεί στο να παλεύουμε μόνοι μας.
Κανένας δεν παραιτείται από τον προσωπικό του αγώνα, αλλά δεν είναι πολλοί αυτοί που τολμούν να βγουν μπροστά και να δώσουν το συλλογικό αγώνα.
Είναι καιρός να αφήσουμε την παραίτηση στην άκρη και να ξαναβρεθούμε με την κοινωνία για να βάλουμε τον πήχη ψηλά. Να κάνουμε ακόμη πιο «όμορφη πόλη» τη Λάρισα.
Λέω «ακόμη πιο όμορφη» γιατί δεν βρίσκομαι σήμερα εδώ μπροστά σας για να γκρινιάξω.
Ούτε για να μηδενίσω το έργο που έχει γίνει από προηγούμενες δημοτικές αρχές ακόμη και από την απερχόμενη. Ούτε πολύ περισσότερο βρίσκομαι εδώ για να κάνω εμπόριο ελπίδας.
Ζούμε σε μια όμορφη πόλη στην οποία όλες οι προηγούμενες δημοτικές αρχές προσέφεραν. Έβαλαν το λιθαράκι τους μικρό ή μεγάλο για να πάει η πόλη μπροστά. Αλλά το δικό μας στοίχημα, το δικό μας όνειρο είναι να μην αρκούμαστε σε αυτό. Θέλουμε να βάλουμε ψηλά τον πήχη. Να κάνουμε την πόλη ακόμη καλύτερη. Σπάζοντας στεγανά και αντιλήψεις που την κρατούν καθηλωμένη.
Φίλες και φίλοι,
Έρχεται η στιγμή που το σημαντικό είναι το αληθινό. Αυτό που αφορά τον πολίτη. Τον καθένα από εμάς και την καθεμιά μας.
Και το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατακτήσουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε στη νέα εποχή σαν συγκροτημένος, δυνατός και αποτελεσματικός Δήμος είναι το θεμελιώδες:
Να νοιώσουμε όλοι μας δημότες του ίδιου Δήμου!
Ενός Δήμου που αποτελείται και από την πόλη και από όλες τις κοινότητες που ενσωμάτωσε ο νόμος Καλλικράτη. Από το κέντρο και από την περιφέρειά του.
Αν θέλουμε πραγματικά την μετεξέλιξή μας σε ένα «ευρωπαϊκό Δήμο» δεν γίνεται να μην τον σχεδιάσουμε ενιαία. Δε γίνεται να μην δώσουμε αντίστοιχες και ίσες ευκαιρίες αλλά και υπηρεσίες σε όλους τους δημότες του.
Είναι απαράδεκτο να χρηματοδοτούμε εμείς οι ίδιοι, τη διεύρυνση των ανισοτήτων είτε ανάμεσα στο κέντρο της πόλης και τις γειτονιές της, είτε ανάμεσα στην πόλη και τα χωριά του Δήμου.
Και για έναν επιπλέον πρακτικό λόγο: Γιατί μόνον έτσι μπορούμε να φτιάξουμε μια πραγματικά ευρωπαϊκή μοντέρνα πόλη. Μια μητρόπολη με πολλά κέντρα. Αν δεν ακολουθήσουμε αυτή την οδό, η ανισορροπία μεταξύ του κέντρου και της περιφέρειας θα δημιουργήσει ένα δήμο τερατούργημα.
Πριν από κάποιες ημέρες σε αυτό το χώρο ο κ. Καλογιάννης προσπάθησε να δικαιολογήσει την ανισότητα που χαρακτηρίζει την πολιτική του τα τελευταία 9 χρόνια, λέγοντας: «κατοικώ εδώ και 40 χρόνια σε συνοικία, αλλά ζω στο κέντρο της πόλης»! Δεν είναι απλά ένας παραλογισμός αυτή του η σκέψη, αλλά μια ευθεία προσβολή προς όλους τους πολίτες που κατοικούν και ζουν στις γειτονιές της Λάρισας και τις κοινότητές της. Εκεί είναι η καθημερινότητά αυτών των ανθρώπων. Εκεί μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Εκεί έρχονται αντιμέτωποι με τα προβλήματα της προσβασιμότητας. Την έλλειψη καθαριότητας και τους διαλυμένους κάδους σκουπιδιών. Εκεί αναζητούν δημόσιους χώρους και δεν τους βρίσκουν. Εκεί βιώνουν την εγκατάλειψη από τη δημοτική αρχή. Ως πότε άραγε η εικόνα μιας ολόκληρης Λάρισας θα συμπυκνώνεται σ’ έναν όμορφο πεζόδρομο με λουλούδια και ποδηλατόδρομο, όπως η Μεγάλου Αλεξάνδρου; Θα τολμούσε κανείς από μας εδώ πέρα να δείξει την εικόνα της σύγχρονης Λάρισας σε μια φωτογραφία από την Φιλιπούπολη; Από τον Άγιο Θωμά; Από τα Ταμπάκικα; Από τη Νέα Σμύρνη; Ποια φωτογραφία από συνοικία της Λάρισας θα μπορούσε να παράγει το ίδιο ευχάριστα συναισθήματα;
Αυτό πρέπει να αλλάξει, με σεβασμό και κατανόηση στην αξία του κέντρου μιας πόλης, με ουσιαστικές παρεμβάσεις αλλά κυρίως με σχεδιασμό και προγραμματισμό. Η ολιστική ανάπτυξη για την οποία μας μιλάει συνεχώς ο δήμαρχος δεν είναι δυνατόν να αποκλείει το 80% ενός Δήμου. Ούτε είναι ολιστική όταν σχεδιάζεται για ένα μόνο κομμάτι της πόλης.
Δεν είναι ολιστική αλλά επιλεκτική ανάπτυξη που οδηγεί σε διεύρυνση ανισοτήτων. Σε πόλεις δύο ταχυτήτων.
Το 2016 ο κ. Καλογιάννης όριζε ως στρατηγικό σχεδιασμό «την καθιέρωση της Λάρισας ως πρώτου περιφερειακού πόλου ανάπτυξης στη χώρα»…
Εντάξει θα λέγαμε. Συμφωνούμε. Αλλά μήπως θα έπρεπε κάποια στιγμή να μας εξηγήσει το τι ακριβώς εννοεί; Το πώς ακριβώς υλοποιήθηκε στα 9 χρόνια της δημαρχίας του, αν υλοποιήθηκε και το πως ακριβώς θα καταλήξει;
Η κλασσική συμπεριφορά των οπαδών του «φαντασιακού» είναι η ωραιοποίηση με τη χρήση του λόγου. Και η καταφυγή στον εντυπωσιασμό που συνήθως αποδεικνύεται … κενός περιεχομένου!
Το 2019 και προ των εκλογών, το ανεκπλήρωτο «όραμα» ξαναλανσάρεται: «φιλοδοξία μας και φάρος στο όραμα μας από την πρώτη στιγμή», λέει τώρα ο κ. Καλογιάννης «ήταν να δημιουργήσουμε τις συνθήκες μιας βιώσιμης πόλης, που να πρωταγωνιστεί ως πρώτος περιφερειακός πόλος ανάπτυξης, με σεβασμό στον πολίτη και το αστικό και περιαστικό περιβάλλον»
Νιώθει κανείς ότι η πόλη που υποσχέθηκε ο κ. Καλογιάννης πρωταγωνιστεί σήμερα ως πρώτος περιφερειακός πόλος ανάπτυξης της χώρας; Προφανώς όχι.
Και εν όψει των εκλογών του 2023 ο κ. Καλογιάννης αναβαθμίζει τον στόχο του για μια Λάρισα σε «Ευρωπαϊκή πόλη μεσαίου μεγέθους».
Σα να μην είμαστε ούτε πόλη, ούτε μεσαίου μεγέθους, ούτε Ευρωπαϊκή!
Πιθανότατα, για να το ομολογεί δεν είμαστε.
Γιατί αν απομακρυνθεί κανείς 500 μέτρα από το κέντρο προς κάθε κατεύθυνση το αφήγημα καταρρέει. Αντιλαμβάνεται ότι ζει σε μια πόλη δύο ταχυτήτων. Μια πόλη που επενδύει εμμονικά στη βιτρίνα του κέντρου ενώ λίγο πιο κάτω η εικόνα παραπέμπει σε συνοικίες και χωριά των προηγούμενων δεκαετιών.
Λες και εκεί δεν έχουν αλλάξει οι αναγκαιότητες, λες και εκεί δεν ζουν άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες, λες και εκεί είναι ένας άλλος κόσμος καταδικασμένος από την εμμονή της Δημοτικής Αρχής στην εικόνα ενός κέντρου και μόνο!
Είναι δυνατόν να μιλάμε για την αξία των πεζοδρόμων και την προσβασιμότητα μόνο στο κέντρο αδιαφορώντας, για το πώς μια μητέρα όπως είπε η Χρύσα θα μετακινήσει το καροτσάκι του παιδιού της στη γειτονιά της ή τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι και ακόμη περισσότερο τα άτομα με ειδικές ανάγκες; Είναι δυνατόν ν’ αδιαφορούμε για το που θα παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι που έρχονται για τις δουλειές τους ή την διασκέδασή τους στο κέντρο;
Αλλά, τι λέω: ακόμη μεγαλύτερο καθίσταται το πρόβλημα των μόνιμων κατοίκων του κέντρου. Οι οποίοι βλέπουν τις συνθήκες της ζωής τους καθημερινά να δυσκολεύουν καθώς το ΣΒΑΚ υλοποιείται αποσπασματικά και αντί να αμβλύνει προβλήματα τα οξύνει: κυκλοφοριακό, έλλειψη χώρων στάθμευσης, ηχορύπανση κλπ.
Είναι δυνατόν να μιλάμε με υπερηφάνεια (!) – το 2023 – για ασφαλτοστρώσεις δρόμων! Και να τις επισκεπτόμαστε για να φωτογραφηθούμε με έπαρση; Να κάνουμε δηλώσεις γιατί ρίξαμε άσφαλτο; Είναι δυνατόν; Το 2023;
Και εδώ είναι αναγκαίο να επισημανθεί η προστιθέμενη αξία της συνεισφοράς από τη μία των κοινωνικών εταίρων και από την άλλη των ίδιων των πολιτών.
Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε με τις επιλογές των «ειδικών».
Ομάδες ολίγων ατόμων, που αποφασίζουν σε ένα στενό κύκλο, πολλές φορές χωρίς να υπάρχει καμία ιδιαίτερη σχέση με την ζωή της πόλης, με την καθημερινότητα των κατοίκων της. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη ιδιαιτερότητες που γνωρίζουν οι επιστημονικοί και επαγγελματικοί φορείς της πόλης. Προτάσεις χωρίς δυνατότητα αντιλόγου, που οργανώνουν μία προσχηματική συνήθως διαβούλευση και που υλοποιούν σχέδια που συγκρούονται με την πραγματικότητα.
Τα γνωστά προβλήματα με το ΣΒΑΚ τα γνωρίζουν όλοι. Δεν ιδρώνουν όμως τα αυτιά των διοικούντων την πόλη γιατί «αυτοί υποτίθεται ξέρουν» και οι υπόλοιποι χαρακτηρίζονται με αυθάδεια υπονομευτές.
Απέναντι σε αυτή τη λογική και πρακτική, ένας Δήμος που φιλοδοξεί να δει το μέλλον του με την προοπτική της ανάπτυξης, δεν μπορεί παρά να επενδύει στην ενεργό συμμετοχή όλων των αρμοδίων επιστημονικών φορέων της πόλης. Επιμελητήρια, επιστημονικοί φορείς, επαγγελματικές οργανώσεις, προσωπικότητες, πρέπει να ενταχθούν σε ομάδες εργασίας, κάτι που αποτελεί κανόνα στην διοίκηση των ευρωπαϊκών πόλεων ώστε να αφουγκραστούν τις κοινωνικές αλλαγές να δουλέψουν, να σχεδιάσουν, να προτείνουν και να υλοποιήσουν τελικά.
Να αφουγκραστούν τονίζω γιατί το κύτταρο αυτής της προσπάθειας δεν μπορεί παρά να είναι ο πολίτης. Ο συμπολίτης μας.
Χωρίς την ενεργοποίηση των πολιτών, την καθημερινή τους συμμετοχή και τη θεσμοθέτηση κατά περίπτωση μεθόδων και θεσμών διαβούλευσης και άμεσης δημοκρατίας, η μεγάλη αλλαγή που ονειρευόμαστε για το Δήμο Λαρισαίων δεν μπορεί να γίνει.
Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε μια συμμαχία με τους πολίτες.
Και για την καλύτερη καθημερινή λειτουργία της πόλης, και για να στηρίξουν και ν’ αγκαλιάσουν την προσπάθεια μας για τις αλλαγές που είναι απαραίτητο να κάνουμε.
Θέλουμε ουσιαστική συμμετοχή. Θέλουμε ενεργοποίηση και ρόλο. Θέλουμε να μιλούν, να προτείνουν, να παρεμβαίνουν, να νοιάζονται για τη γειτονιά, την πόλη, το χωριό τους. Να δώσουμε δηλαδή φωνή και βήμα στις λύσεις που εκφράζουμε όλοι εμείς οι πολίτες του Δήμου στην καθημερινότητά μας.
Αυτές οι λύσεις, οι λύσεις που προτείνει ο άνθρωπος που βιώνει την καθημερινότητα σε αυτή την πόλη είναι οι πιο απλές και οι πιο οικονομικές.
Επιδιώκουμε να είμαστε συνεργάτες και συμμέτοχοι και όχι θεατές και συνένοχοι σε δυσχερείς οπτικές για την Πόλη, όπως πολύ σωστά σημειώνει ο Όμιλος Πολιτικού Διαλόγου «Λάρισα».
Τους ευχαριστώ ειλικρινά για τη σημερινή τους παρουσία και πιστεύω πως ναι, μπορούμε να διαμορφώσουμε μια νέα αντίληψη για το ρόλο της δημοτικής αρχής μπροστά στις προκλήσεις των καιρών.
Και θα το κάνουμε!
Φίλες και φίλοι,
Πιστεύω ειλικρινά στην ενεργοποίηση των πολιτών και των κοινωνικών εταίρων.
Πιστεύω ειλικρινά στη συνέργεια και τη συνεργασία.
Το πιστεύουν και οι πολίτες που δείχνουν το δρόμο! Που αναδεικνύουν την Αυτοδιοίκηση σαν εκείνο το πεδίο που πρέπει και μπορεί οι συνεργασίες να δοκιμάζονται . Έξω και πέρα από τα στενά κομματικά πλαίσια. Έξω και πέρα από στενά παραταξιακά συμφέροντα. Άλλωστε ποτέ καμία Δημοτική Αρχή δεν προέκυψε από μονοκομματικές και περιορισμένες επιλογές.
Καμία.
Εμείς στην πράξη το αποδείξαμε, με την κοινή μας στάση με τις υπόλοιπες παρατάξεις του Δημοτικού Συμβουλίου σε σειρά θεμάτων που απασχόλησαν την πόλη.
Το πρόγραμμα μας, για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές θα είναι προϊόν σοβαρής και συγκροτημένης διαβούλευσης με όλους. Διαβούλευση η οποία ξεκινά από αύριο κιόλας ώστε να δοθεί η δυνατότητα να συνεισφέρει σε προβληματισμό και προτάσεις όποιος πραγματικά το θέλει.
Θέλουμε να περάσουμε από την εποχή των κατ’ επίφαση ειδικών στην εποχή των ειδικών που συνεργάζονται με τους πολίτες και αισθάνονται τους χτύπους της καρδιάς αυτής της πόλης!
Σύντομα θα γίνουν σχετικές ανακοινώσεις.
Φίλες και φίλοι,
Η ένταξη των νέων στα κοινά αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την αναμόρφωση της τοπική αυτοδιοίκησης σε ένα σύγχρονο και διαφανές πλαίσιο. Χρέος όσων ασχολούμαστε ενεργά με τα κοινά είναι να δώσουμε κίνητρα για την ένταξη νεότερων πληθυσμών στις συλλογικές διαδικασίες. Οι κοινωνίες που το επιδιώκουν και το πετυχαίνουν βγαίνουν κερδισμένες από το καινοτόμο πνεύμα και την ορμή των νέων για αλλαγή.
Πουθενά στον κόσμο, ποτέ στην ιστορία η αποτελεσματικότητα και η επάρκεια δεν ήταν ευθέως ανάλογη της ηλικίας.
Το μέλλον είναι η νέα γενιά, η ζωή μας με την τεχνολογία, σε ανθρώπινο και «πράσινο» περιβάλλον.
Το Δημοτικό Συμβούλιο Νέων αποτελεί ένα συμμετοχικό θεσμό που θα πρέπει να αποκτήσει πιο ουσιαστικά χαρακτηριστικά.
Να αγκαλιαστεί περισσότερο από τους ίδιους τους νέους.
Να αποφύγει τη μετατροπή του σε ένα γραφειοκρατικό όργανο και να αναλάβει ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες και πρωτοβουλίες.
Είναι προσωπική υπόθεση για μένα η αναβάθμισή του.
Όπως επίσης και το να δοθεί βήμα σε κάθε νέο που επιθυμεί να συμμετέχει ενεργά για τη βελτίωση της ζωής του.
Η εικόνα ενός Δημάρχου που θυμάται να συναντήσει τους νέους, μια φορά στη διάρκεια της θητείας του για να τους ακούσει, για τις ανάγκες της προεκλογικής του εκστρατείας ή που θυμάται μετά από 9 χρόνια το Κέντρο Νεότητας, είναι μια εικόνα που έρχεται από το παρελθόν.
Δεν μας αξίζει.
Δεν αξίζει στη νέα γενιά.
Φίλες και φίλοι,
Η Δημοτική Αρχή μιας πόλης οφείλει να είναι ειλικρινής, καθαρή και απολύτως αληθινή απέναντι στους πολίτες.
Πέρασαν 9 χρόνια στα οποία ακούσαμε μεγάλα λόγια. Όμορφες λέξεις. Ατελείωτα όνειρα και οράματα και όλα αυτά συνοδευόμενα από πολλά μα πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ!
Αν κάποιος επιχειρήσει να μαζέψει και να αθροίσει τα εκατομμύρια ευρώ του κόστους των έργων που σε τακτά χρονικά διαστήματα υπόσχεται η Δημοτική Αρχή, θα νομίσει ότι ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Δυστυχώς η πραγματικότητα μας κλείνει το μάτι και φωνάζει για μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Όλα αυτά τα χρόνια και προκειμένου να μεγεθύνει ένα υποτιθέμενο έργο οκ. Καλογιάννης εφάρμοσε μια πρακτική ψεύτικου φουσκώματος όλων των οικονομικών μεγεθών του Δήμου. Και των εσόδων και των εξόδων και των εκτελεσμένων έργων και βεβαίως και του περίφημου τεχνικού προγράμματος στο οποίο συχνά πυκνά αναφέρεται.
Δεν θα έπρεπε όμως έστω μια φορά να μας πει και για το ποσοστό επιτυχίας των στόχων του; Πως υλοποιήθηκε το Τεχνικό Πρόγραμμα στο τέλος της κάθε χρονιάς; Πόσα χρήματα πήραμε από ευρωπαϊκά προγράμματα σε σχέση με αυτά που είχαμε προϋπολογίσει; Πόσα έργα εκτελέσαμε σε σχέση με αυτά που είχαμε υποσχεθεί και σχεδιάσει;
Δεν είναι αυτή μια καθαρή και ειλικρινής σχέση με τον πολίτη;
Δεν θα σας κουράσω με αριθμούς αλλά θα συζητήσουμε αρκετά και πολύ αναλυτικά το επόμενο διάστημα για αυτή την πλασματική εικόνα. Θέλω μόνο να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Για το 2022, στον προϋπολογισμό η Δημοτική Αρχή είχε εγγράψει ανάμεσα στα άλλα έσοδα 8,2 εκ € από το Ταμείο Ανάκαμψης και εισέπραξε…μηδέν. Μηδέν όπως το ακούσατε! Από το ΕΣΠΑ είχε εγγράψει έσοδα 25,8 εκ € και εισέπραξε 2,6εκ €. Και στις λοιπές επιχορηγήσεις για επενδύσεις και έργα 9,2 εκ€ και εισέπραξε 700.000…
Με απλά λόγια από τα 43,2 εκ € συνολικά που ανέμενε να εισπράξει, εισέπραξε τελικά 3,3 εκ € (ποσοστό 7,6%)!!! Δεν κρίνω την επιτυχία ή μη , αυτό είναι εύκολα κατανοητό στον καθένα και την καθεμία σας. Κρίνω την έλλειψη ειλικρίνειας ή για να είμαι πιο ακριβής κρίνω την επιλογή της πολιτικής ανειλικρίνειας με θύματα τους συμπολίτες μας.
Όταν μιλάς για έργα 100 εκ. στα χαρτιά και πραγματοποιείς έργα πολύ λιγότερα ή προσπαθείς συνειδητά να παραπλανήσεις τους πολίτες ή αρνείσαι να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα.
Και στις δύο περιπτώσεις προσφέρεις κακή υπηρεσία στο Δήμο σου.
Φίλες και φίλοι,
Υπάρχει και ένας ακόμη κρίσιμος παράγοντας που εγγυάται την επιτυχία μιας Δημοτικής Αρχής.
Χρειάζεται να δούμε από την αρχή όλη την διάρθρωση, δομή και λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου, ώστε να ανασυσταθούν γύρω από τις ανάγκες καθημερινότητας του πολίτη. Ώστε οι δημότες μας να νιώθουν φιλικές προς αυτούς τις υπηρεσίες του Δήμου και να εισπράττουν ένα άμεσο αποτέλεσμα.
Συναρμοδιότητες. Κενά. Επικαλύψεις. Αργές διαδικασίες. Είναι όσα απαξιώνουν τόσο εμάς τους δημότες, όσο και τα στελέχη και τους εργαζόμενους στον δήμο που παρ’ όλα αυτά παλεύουν καθημερινά. Αλλά το αποτέλεσμα της δουλειάς τους δεν φαίνεται. Είναι για εμάς ένα από τα ζητήματα αιχμής που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Όχι βέβαια με τη λογική της εξαγγελίας περί αποκέντρωσης υπηρεσιών του Δήμου, εξαγγελία που μετά τις εκλογές ξεχνιέται.
Η σημερινή δημοτική Αρχή πολλά είπε και γι’ αυτό το θέμα αλλά λίγα έπραξε. Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία….Στον τομέα αυτό λοιπόν είναι ιδιαίτερα σημαντική η συνεργασία με το ανθρώπινο δυναμικό που στελεχώνει τον Δήμο για την διαμόρφωση ενός πιο αποτελεσματικού μηχανισμού στην υπηρεσία του πολίτη. Η εμπειρία των εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες είναι για μας πολύτιμη.
Γιατί, όπως δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω, όταν δώσεις αξία στους ανθρώπους αυτοί είναι ικανοί να κάνουν θαύματα.
Και θα τα κάνουν.
Όταν τους εμπνεύσεις, ότι το έργο ή το λειτούργημά τους μπορεί να αλλάξει την ζωή όλων μας, θα του προσδώσουν και οι ίδιοι μεγαλύτερη αξία.
Και όταν είσαι έτοιμος να συνεργαστείς με άλλους για να βρεις και να αναδείξεις αξία εκεί που όλοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει, είναι αμέτρητες οι ευκαιρίες που μπορείς να δημιουργήσεις.
Με λίγα λόγια, όταν έχεις τη δύναμη να δείξεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους γύρω σου, δεν υπάρχει τέλος στην εμπιστοσύνη που θα εισπράξεις.
Επιτρέψτε μου μια μικρή αναφορά σε κάτι που μας πονά, ειλικρινά:
Η Λάρισα ήταν πάντοτε μια πόλη που κοίταζε μπροστά. Είχε στραμμένο το βλέμμα της προς τα έξω. Αγκάλιαζε το σύγχρονο και το καινούργιο. Με τη μοναδικά ανοιχτή της κουλτούρα και την ψυχή των ανθρώπων της. Πού έχουν όμως και τις στοιχειώδεις απαιτήσεις που μπορούν να έχουν οι πολίτες μιας πόλης. Που κρίνουν, συγκρίνουν, αποδέχονται ή απορρίπτουν δράσεις και προτάσεις.
Πριν λίγες ημέρες στα γειτονικά μας Τρίκαλα, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης συζήτησε τον απολογισμό της εορταστικής περιόδου. Με ομοφωνία, με καλή διάθεση από όλους, με χαρά γιατί ο Δήμος έβαλε στα Ταμεία του 455.000€ (το κέρδος των εκδηλώσεων) και ικανοποίηση για την τεράστια υπεραξία που διαχειρίζονται πλέον, και την οποία έχει δώσει στην τουριστική τους προβολή οι κινήσεις που έχουν κάνει σαν πόλη.
Και εμείς;
Εμείς πανηγυρίζουμε για την πληρότητα των ξενοδοχείων στην πόλη κάποιες ημέρες!
Δεν μιλάμε για το κλείσιμο ξενοδοχειακών μονάδων της Λάρισας όπως ο Αστέρας όταν στις άλλες πόλεις της χώρας ανοίγουν δεκάδες καινούργια ξενοδοχεία για να εξυπηρετήσουν το εκρηκτικά μεγάλο τουριστικό ρεύμα.
Δε μιλάμε για τη μηδενική συμμετοχή της πόλης μας στην αύξηση του τουρισμού στη χώρα μας που απέδωσε την προηγούμενη χρονιά 20 δισεκατομμύρια ευρώ.
Δε μιλάμε για την αδυναμία προβολής μιας πόλης που έχει 1000 λόγους για να προβάλλεται παντού ΚΑΙ σαν τουριστικός προορισμός!
Είναι δυνατόν η πόλη του Καραγάτση να βλέπει τη Γεωργική της Σχολή να ρημάζει και να μην αξιοποιείται;
Το Αρχαίο Θέατρο, το μοναδικό Αρχαίο Θέατρο μέσα σε ιστό πόλης, να μην αποτελεί λόγο αυξημένης επισκεψιμότητας;
Να απουσιάζει από το αφήγημα της πόλης η ζωή και ο θάνατος του Ιπποκράτη, ο σχολάρχης του Πλάτωνα, ο Φίλων ο Λαρισαίος ή τα παιδικά χρόνια του Καρυωτάκη;
Και να μας μένει δυστυχώς ο χαρακτηρισμός της «πόλης του καφέ»;
Και να χαμογελάμε αυτάρεσκα όταν οι συμπολίτες μας προτιμούν να επισκέπτονται γειτονικές πόλεις στη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων γιορτών;
Που προσπαθούμε να αντιγράψουμε με μάλλον κακό τρόπο, αδυνατώντας να προτείνουμε κάτι δικό μας;
Στην ιστορία του «Πάρκου των Ευχών» συναντάμε όλα εκείνα τα στοιχεία, που δεν πρέπει να χαρακτηρίζουν τη λειτουργία ενός Δήμου και που από μόνα τους δικαιολογούν απόλυτα την αποτυχία: Προχειρότητα, ερασιτεχνισμός, ανικανότητα, αδιαφάνεια, διαπλεκόμενες σχέσεις, αναποτελεσματικότητα, αρνητικά οικονομικά αποτελέσματα, μιζέρια και τελικά μια πόλη χαμένη!!!
Για όλους εκτός από τη Δημοτική Αρχή, που κρύβεται για τους απολογισμούς, για τις απευθείας αναθέσεις, για τους κουρείς αναλαμβάνουν πολιτιστικές εκδηλώσεις και ταυτόχρονα κατηγορεί όσους ασκούν κριτική για τα αυτονόητα.
Μειώνει όσους απαιτούν σοβαρές και διαφανείς διαδικασίες σχεδιασμού και προγραμματισμού από ανθρώπους που ξέρουν και όχι από «μαθητευόμενους μάγους στο τουριστικό μάνατζμεντ.
Φίλες και φίλοι,
Η Λάρισα είναι μια πόλη που παράγει πολιτισμό. Μια μεγάλη διαδρομή, με διαφορετικές στάσεις στη διάρκεια των χρόνων, αλλά με συνεχόμενη δημιουργία που την κάνει να ξεχωρίζει.
Είναι χρέος μας να αγκαλιάσουμε κάθε προσπάθεια στο χώρο του Πολιτισμού, να επικροτήσουμε κάθε καλή πρακτική, να δημιουργήσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για όλους όσοι τιμούν την πόλη μας και να χαράξουμε την πορεία στο μέλλον μαζί τους.
Πιστεύουμε απόλυτα στην καθοριστική συμβολή του πολιτισμού και της τέχνης στη συνοχή και ισορροπία της κοινωνίας, που λειτουργεί αντισταθμιστικά ενάντια στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Πιστεύουμε στην σύγχρονη πολιτιστική δημιουργία και στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και θα στηρίξουμε με πάθος τις δομές και τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον πολιτισμό. Θέλουμε να ξαναδούμε το Θεσσαλικό Θέατρο στην ελίτ των θεάτρων της χώρας, όπως ήταν τα χρόνια με τη συμβολή της Άννας Βαγενά, του Κώστα Τσιάνου και του Γιώργου Ζιάκα.
Θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε αναλυτικά για τον πολιτισμό, το δικαίωμα για την επιθυμία και την απόλαυση στην τέχνη, την ιεράρχηση των ιδιαίτερων προβλημάτων που απασχολούν τον τομέα αυτό, την ολοκλήρωση των υποδομών και τη στέγαση πολιτιστικών δράσεων φορέων, την εδραίωση μιας νέας εποχής.
Φίλες και φίλοι,
Υπάρχουν κάποιοι που ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουμε Δημοτική Αρχή.
Υπάρχουν αυτοί που λένε μη τυχόν και δεν αλλάξουμε Δημοτική Αρχή.
Υπάρχουν οι άλλοι που λένε δε με νοιάζει αρκεί να μη μείνει ο Δήμος ακυβέρνητος. Υπάρχουν και αυτοί και δεν είναι λίγοι που αδιαφορούν, γιατί νομίζουν ότι δεν τους επηρεάζει η επιλογή στη ζωή και την καθημερινότητά τους.
Δε γίνεται να πορευόμαστε με βάση τον όποιο φόβο αλλά με αυτό που βλέπουμε σαν προοπτική.
Μια προοπτική για το Δήμο της επόμενης δεκαετίας, που δεν μπορεί να περιγράφεται από ωραία λόγια που αναιρούνται στην πράξη, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται από ατελείωτες υποσχέσεις που ξεχνιούνται την επομένη των εκλογών, με συγκεκριμένες απαντήσεις για τα μεγάλα προβλήματα που ανακυκλώνονται και προσπαθούν να κρυφτούν κάτω από το χαλί.
Ένα Δήμο με διαφάνεια, καθαρότητα στη λειτουργία του, συμμετοχή των πολιτών και ουσιαστική διαβούλευση.
Ένα Δήμο πραγματικά εξωστρεφή που δεν μπορεί να είναι ακόλουθος των άλλων πόλεων της Θεσσαλίας , αλλά πρωτοπόρος.
Δεν μπορεί η Λάρισα, με τη θέση της, τα πλεονεκτήματά της, την ιστορία της, τον Πηνειό, το Αρχαίο Θέατρο, την αγορά της, τον κόσμο της να υπολείπεται σε επισκεψιμότητα άλλων γειτονικών μας πόλεων. Κάτι πάει στραβά. Δεν θα το δούμε;
Ένα Δήμο με συγκεκριμένες απαντήσεις για το στόχο αλλά και τον τρόπο ανάπτυξης του.
Ένα Δήμο που θα αναδιανέμει τον πλούτο που παράγεται σε αυτόν και δεν θα χρεώνει μονίμως τους πολίτες του.
Ένα Δήμο που θα προσελκύει επενδύσεις γιατί έτσι θα μιλήσουμε για ουσιαστική ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Ένα Δήμο δικαιοσύνης που δεν αφήνει κανέναν και καμία γειτονιά πίσω. Με κοινωνικές δομές, με συγκροτημένες πολιτικές αλληλεγγύης, με φροντίδα για τις ευάλωτες ομάδες.
Φίλες και φίλοι,
Αυτή είναι μια προοπτική που μπορώ να την υπηρετήσω.
Με τη δύναμη των αξιών μου και τη δυναμική μιας ηλικίας που δοκιμάστηκε τα χρόνια της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης αλλά δεν έπαψε να παλεύει και να δημιουργεί.
Με την πίστη μιας γενιάς που αρνείται να συνθηκολογήσει.
Που δεν θέλει να αποφύγει τα δύσκολα αλλά να τα αντιπαλέψει.
Με την πίστη αυτής της γενιάς που κοιτάει το αύριο και χτίζει.
Που πιστεύει ότι οι καλύτερες μέρες για την πόλη και το Δήμο μας είναι μπροστά και όχι πίσω.
Που ονειρεύεται για το αύριο και δεν μένει προσκολλημένη στο παρελθόν.
Που δε θέλει να αφήσει άλλους, ειδικούς, κολλητούς, παρέες συμφερόντων να αποφασίζουν για αυτήν.
Που δεν κουβαλά ούτε τα κατάλοιπα διχασμών ούτε αγνοεί τα κοινωνικά δεδομένα.
Που εννοεί αυτά που λέει και τιμά αυτά που υπόσχεται.
Φίλες και φίλοι,
Με σιγουριά και αυτογνωσία σας ανακοινώνω την υποψηφιότητα μου για Δήμαρχος του Δήμου Λαρισαίων….
Ξέρω ότι αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά, πορεία στο δρόμο, να λειώσεις παπούτσια, να συγκρουστείς με συμφέροντα που χτίστηκαν αυτά τα χρόνια, να πείσεις για τις δυνατότητες και το όραμά σου.
Νοιώθω έτοιμος και δυνατός να κάνω αυτό το βήμα, να μπω στην πρώτη γραμμή ενός αγώνα όμορφου και πιστεύω και νικηφόρου.
Σε αυτόν τον αγώνα σας ζητώ να είστε μαζί μου.
Να κοιτάξουμε μαζί μπροστά, μαζί στο μέλλον, να φτιάξουμε μαζί, να πετύχουμε μαζί.
Για να αποκτήσουμε μια δημοτική αρχή, που θα παράγει έργο με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Θα σας χρειαστούμε όλους και ακόμη περισσότερους.
Θα σας χρειαστούμε όλους δίπλα μας. Κάθε ημέρα, και κάθε στιγμή.
Σταθείτε στο πλευρό μας, και θα φέρουμε στην πόλη μας την μεγάλη αλλαγή που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Γιατί όταν στεκόμαστε μαζί, ενωμένοι, δίπλα και μαζί με τον πολίτη, με πίστη στις αξίες και τις ιδέες μας, δεν υπάρχει κανείς και τίποτε που να μπορεί να μας γυρίσει πίσω.
Θέλουμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να νοικοκυρέψουμε την πόλη μας, να αποκτήσουμε σύγχρονες υποδομές και καλύτερη καθημερινότητα, καλύτερη ποιότητα ζωής.
Γιατί τα αξίζουμε.
Σας ευχαριστώ ειλικρινά!”.
Ε. Τ.