Σε συλλυπητήριο μήνυμά του ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συμβουλίου Λάρισας Τρύφωνας Τσάτσαρος για τον θάνατο του Ιωάννη Διαμαντή αναφέρει τα εξής:
“Ο Δικηγορικός Σύλλογος Λάρισας αποχαιρετά τον Γιάννη Διαμαντή στο ταξίδι του για την αιωνιότητα. Πλήρης ημερών, έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη 23 Ιουνίου 2022, αφού πρώτα κατέγραψε μια τεράστια επαγγελματική και όχι μόνο διαδρομή, επιτυγχάνοντας να καταστεί μια εμβληματική, μια εξέχουσα προσωπικότητα, τόσο ως Δικηγόρος, όσο και ως πολίτης.
Περιποιεί τεράστια τιμή στον Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας το γεγονός ότι ο Γιάννης Διαμαντής, υπήρξε μέλος του. Το εκτόπισμά του, έδωσε αίγλη τόσο στον Σύλλογο μας, όσο και σε εμάς, τα μέλη του. Όλοι μας, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίναμε, αποκτήσαμε μερίδιο της υπεραξίας που εκείνος εξασφάλισε για το λειτούργημά μας, με τον τρόπο που πορεύτηκε, όχι μόνον στον επαγγελματικό αλλά και στον κοινωνικό του βίο.
Είναι άλλωστε γνωστό ότι ο Γιάννης Διαμαντής δεν έλαμψε μόνο στα ακροατήρια των ποινικών Δικαστηρίων αλλά υπήρξε και μια πολυσχιδής προσωπικότητα, η εμβέλεια της οποίας καταλάμβανε ένα ευρύ φάσμα παρουσίας του στο γίγνεσθαι της πόλης μας. Ήταν γνωστή η άποψή του ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι επαρκής νομικός και δη των ποινικών ακροατηρίων, εάν ταυτόχρονα δεν είναι πολιτικό ον, εάν δεν έχει εμβαθύνει στην ιστορία, στη λογοτεχνία, στην ποίηση, στις τέχνες εν γένει. Και ο ίδιος φυσικά ήταν απόλυτα συνεπής σε αυτή του τη θεωρία. Για το λόγο αυτό, με την ίδια άνεση και επάρκεια, προσέγγιζε όχι μόνον ποινικά θέματα, αλλά και θέματα πολιτικής, ιστορίας και τεχνών και ήταν πολλές οι συμμετοχές του σε αντίστοιχες εκδηλώσεις. Η συμμετοχή του άλλωστε σε οποιαδήποτε εκδήλωση, εκ προοιμίου εξασφάλιζε την επιτυχία της. Γι αυτό και ήταν ανέκαθεν περιζήτητος, όχι μόνον ως ενεργός Δικηγόρος αλλά και αφού συνταξιοδοτήθηκε. Και ενώ οποιοσδήποτε άλλος με τα στοιχεία αυτά, θα μπορούσε πιθανώς εύκολα κάποια στιγμή της ζωής του να αναδείξει μία υπεροπτική ή ελιτίστικη πλευρά, με τον Γιάννη Διαμαντή δεν συνέβη ποτέ αυτό. Υπήρξε πάντα απλός, πάντα καταδεκτικός, πάντα διαθέσιμος, ένας πολύτιμος συμβουλάτορας όλων ημών των συναδέλφων, που κάποια στιγμή ζητήσαμε την πολύτιμη συνδρομή του.
Η πληθώρα και η σημαντικότητα των ποινικών υποθέσεων που χειρίστηκε, είναι γνωστές. Τη λάτρευε την ποινική Δικηγορία και τον λάτρευε κι αυτή. Δεινός ρήτωρ ως γνωστόν, δήλωνε τα τελευταία χρόνια πριν τη συνταξιοδότησή του, ότι ήθελε να φύγει από τη ζωή αγορεύων. Και στην ουσία κάπως έτσι συνέβη. Αγόρευε στις αίθουσες των ποινικών ακροατηρίων μέχρι τα 86 του χρόνια περίπου. Με την σοφία και εμπειρία που αναλογούσε στην βιολογική του ηλικία αλλά με την ορμή και το πάθος ενός αιώνιου νέου.
Ο Γιάννης Διαμαντής είχε έναν μοναδικό τρόπο να γοητεύει τους πάντες. Η ευφράδεια του λόγου του, το ανεξάντλητο των γνώσεων του, το ευφυές χιούμορ του, η κουλτούρα του, συμπληρωνόταν ανέκαθεν από τις καλά προσεγμένες ενδυματολογικές επιλογές του και όλα αυτά, σε συνδυασμό με την διαχρονική δωρική ομορφιά του, τον καθιστούσαν σε όλη του τη ζωή φορέα ανεξάντλητης γοητείας. Μιας γοητείας που δεν αποστερήθηκε μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του.
Ίσως η ζωή υπήρξε γενναιόδωρη μαζί του, προικίζοντας τον με όλα αυτά γιατί υπήρξε και ο ίδιος γενναιόδωρος με τη ζωή. Και με όλους… Γενναιοδωρία είναι άλλωστε και όταν κάποιος δεν φείδεται καλών λόγων αλλά και ενδιαφέροντος για εσένα, χωρίς να το οφείλει. Και προσωπικά κρατώ -μεταξύ πολλών άλλων- δυό περιστατικά: Το πρώτο, όταν, πριν πολλά χρόνια, βλέποντάς με φορτισμένο κατά την ακροαματική διαδικασία μιας ποινικής υπόθεσης, με πλησίασε, έσκυψε στο αυτί μου και μου ψιθύρισε λόγια ενθάρρυνσης. Και το δεύτερο, όταν τον περασμένο Ιανουάριο, καίτοι δυσκολευόταν ήδη πολύ να μιλήσει λόγω των αναπνευστικών προβλημάτων που τον ταλάνιζαν, μου τηλεφώνησε για να συζητήσουμε για τον Δικηγορικό Σύλλογο και να μου δώσει συμβουλές…”.
