Η φράση ειπώθηκε από τον Γεράσιμο Αρσένη στον Γιώργο Παπανδρέου μετά την πρώτη ψηφοφορία για την ανάδειξη νέου πρωθυπουργού το 1996, όπου ο πρώτος έλαβε 50 ψήφους έναντι 53, που έλαβαν οι Κ. Σημίτης και Α. Τσοχατζόπουλος. Και αν έμπαινε στον δεύτερο γύρο, όπως τουλάχιστον υποστήριζαν στελέχη του περιβάλλοντος του, θα είχε πολλές πιθανότητες να διεκδικήσει και την πρωθυπουργία. Η φράση ειπώθηκε ξανά από τον Γιώργο Σουφλιά, πολιτικό με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ, λίγους μήνες μετά, στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, στις οποίες αναδείχθηκε νικητής ο Μιλτιάδης Έβερτ. Υπάρχει όμως και η εκδοχή η οποία αναφέρει κάποιον χωρικό ονόματι Γιώργο, που ακούγοντας μια «φωνή», έπαιξε όλη του την περιουσία σ΄ ένα άλογο μιας ιπποδρομίας το οποίο έχασε. Και μετά την κούρσα, ο χωρικός άκουσε την ίδια «φωνή» να του λέει :«Γιώργο χάσαμε».
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου εκτίμησε τις συνθήκες λανθασμένα και προσέγγισε τις εσωκομματικές εκλογές εμφανιζόμενος ως ο παράκλητος, ουσιαστικά ποντάροντας όλο το πολιτικό του κεφάλαιο σε μία ζαριά: στην επίκληση του θυμικού ως εργαλείου για την μεγάλη επιστροφή και την ευκαιρία την ιστορική του δικαίωση. Η «δικαίωση» απέναντι στην «ανανέωση» δεν έπεισε. Υπέστη συντριπτική ήττα. Σ’αυτό συνετέλεσε και μία σειρά λαθών τακτικής και επικοινωνίας τα οποία αποδυνάμωσαν την δυναμική της υποψηφιότητάς του. Όμως, η υποψηφιότητά του, όπως και των άλλων υποψηφίων, κινητοποίησε δυνάμεις και προσέφερε σημαντικά στο να υπάρξει συσπείρωση και πολύ μεγάλη συμμετοχή. Να σημειωθεί ότι ο κ. Λοβέρδος έλαβε περίπου το ποσοστό που είχε λάβει και στις «άγνωστες» εσωκομματικές εκλογές του 2015. Ο αδιαμφισβήτητος νικητής κ. Ανδρουλάκης εκτός από την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του κόμματος -ενδιαφέρουσα η πρόταση του για αυτοοργάνωση, που παραπέμπει στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια του κινήματος- καλείται να επεξεργαστεί άμεσα ένα ρεαλιστικό, υλοποιήσιμο και πειστικό κυβερνητικό πρόγραμμα το οποίο θα λαμβάνει υπ’όψιν ότι η Ελλάδα χρειάζεται σύγχρονες απαντήσεις, προσαρμοσμένες στις ελληνικές συνθήκες, όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση, αλλά και απέναντι στα μεγάλα προβλήματα και τις διεθνείς προκλήσεις. Με πρόσημο τον πατριωτισμό, ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα/κίνημα οφείλει να ερμηνεύσει τις πολύπλοκες και δύσκολες εξελίξεις, στο παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και εθνικό πεδίο, ειδικά τις μεγάλες γεωπολιτικές αλλαγές, που διαμορφώνουν ένα νέο ψυχροπολεμικό περιβάλλον, με μεγάλες επιδράσεις στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο. Καλείται να συγκροτήσει μια νέα Εθνική Στρατηγική για τα εθνικά μας συμφέροντα και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή, που θα μπορεί να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά, την επιθετική αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, που διεκδικεί τον ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης, και να προάγει τον ηγετικό ρόλο της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Πρέπει να αποφασίσει ποιο κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο έχει ανάγκη η χώρα και πώς μπορεί η υιοθέτησή του να συμβάλλει στην ανάπτυξή της, ποιες κοινωνικές ομάδες θα το δημιουργήσουν και ποιες θέλει να εκπροσωπήσει. Δηλαδή μια ολοκληρωμένη στρατηγική, βιώσιμης και πράσινης ανάπτυξης, με περιφερειακή σύγκλιση και κοινωνική συνοχή. Να έχει σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι στα ζητήματα του κράτους πρόνοιας, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της ενίσχυσης του Εθνικού συστήματος υγείας, της αντιμετώπισης της παράνομης μετανάστευσης, και κυρίως την διασύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με τις νέες τεχνολογίες και τις ανάγκες της αγοράς, με βασικό στόχο το brain gain, την αντιστροφή της αιμορραγίας και της αφαίμαξης των εκλεκτών παιδιών μας που αναγκάζονται να αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, αποστερώντας την Ελλάδα από την υπεραξία που μπορούν να της προσφέρουν. Χωρίς αυτούς τους εξειδικευμένους επιστήμονες και τεχνοκράτες δεν υπάρχει καμία σοβαρή προοπτική ανάπτυξης. Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει να χτιστούν οι νέες σχέσεις κράτους-επιχειρήσεων-πολιτών που θα αφήνουν πίσω τις παθογένειες του λαϊκισμού, των ξεπερασμένων ιδεοληψιών, του δικαιωματισμού, του επαγγελματικού συνδικαλισμού, των πελατειακών σχέσεων, της κακοδιοίκησης και των δημοσιονομικών εκτροχιασμών που γέννησαν και παρατείνουν την κρίση.
Μόνο έτσι θα καταστεί δυνατό να ενεργοποιηθούν οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και οι φορείς της ανάπτυξης, των επενδύσεων, της καινοτόμου, εξωστρεφούς και βιώσιμης επιχειρηματικότητας, οι δημιουργικοί άνθρωποι, οι επιχειρηματίες, οι νέοι επιστήμονες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στους τομείς των τεχνολογιών αιχμής, της βιομηχανίας, της αγροτικής οικονομίας, των νέων ευκαιριών στον τουρισμό, στην ενέργεια, στην θαλάσσια οικονομία, στην πράσινη επιχειρηματικότητα, στην κοινωνική οικονομία. Μόνο έτσι η ελπίδα που γεννά κάθε καινούργιο, μπορεί να μετουσιωθεί σε πολιτική και κοινωνική προσφορά στην πατρίδα μας. Αυτή είναι η αποστολή που αναλαμβάνει: να αναμετρηθεί με τους δύσκολους καιρούς.
Κώστας Βαϊούλης
Καθηγητής – πολιτικός αναλυτής
