Γράφει ο Λευτέρης Γάλλος
Ένας χρόνος lockdown, ένας χρόνος που ο πολιτισμός και οι τέχνες έχουν γίνει μια οθόνη, μια ηλεκτρονική διεύθυνση www…και κάτι, η ψυχαγωγία έχει γίνει ένα ζάπινγκ στην τηλεόραση κάθε Σάββατο βράδυ. Καλά μέχρι εδώ, η τεχνολογία αποτελεί ένα μέσο, με τους καλλιτέχνες συνολικά όμως τι γίνεται;
Αρκετοί συνάδελφοι αντιλήφθηκαν από την αρχή της πανδημίας την σοβαρότητα της κατάστασης και με δικές τους πρωτοβουλίες ακύρωσαν εμφανίσεις και παραστάσεις πρίν ακόμη το επίσημο lockdown στα μέσα Μαρτίου του 2020, άλλοι σταμάτησαν αναγκαστικά. Αυτήν η κατάσταση μας βαραίνει μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση όμως αρνείται να αντιληφθεί ότι ένας ολόκληρος κλάδος στο Θέαμα-Ακρόαμα μέσα σε αυτό το περιβάλλον χρειάζεται ουσιαστικά μέτρα στήριξης.
Τι έκανε λοιπόν η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα; Κάποιοι αναρωτιούνται είναι ή δεν είναι οι κυβερνώντες ευαίσθητοι για τον «σύγχρονο πολιτισμό»; Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι, για τις ανάγκες ποιας πλευράς είναι «ευαίσθητη»; Των εργαζομένων ή των ισχυρών συμφερόντων; Και η αλήθεια είναι ότι με κάθε τρόπο αυτά υπηρετεί, διαβεβαιώνοντας πως βρέξει – χιονίσει, αυτοί θα κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ με τη δική μας δουλειά, που ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της δεν πληρώνεται. Μέσα από σωρεία νομοθετημάτων και πρακτικών που πάνε χρόνια πίσω τα δικαιώματά μας, διαμορφώνουν έναν «σύγχρονο πολιτισμό» σαν μια εμπορική γυαλιστερή βιτρίνα πολυκαταστήματος. Με ευθύνη της κυβέρνησης, η πλειονότητα των συναδέλφων μείναμε ξεκρέμαστοι. Στην Έκθεση Πισσαρίδη αναφέρεται ότι οι εργαζόμενοι, καλλιτέχνες, δημιουργοί που απασχολούμαστε στον κλάδο του Πολιτισμού είμαστε περίπου 130 χιλιάδες. Από τους 130 χιλ. μια μειοψηφία πήρε έστω και μια μορφή ενίσχυσης: Για Απρίλη και Μάη έλαβαν αποζημίωση γύρω στους 50.000. Για Σεπτέμβρη – Οκτώβρη έλαβαν αποζημίωση 16.000. Για Νοέμβρη – Δεκέμβρη, 35.000. Όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση πρόσφερε πολλά εκατομμύρια ευρώ σε λίγους μεγάλους επενδυτές, αποκλείοντας όλο και περισσότερους ανεξάρτητους καλλιτέχνες δημιουργούς από διαγωνισμούς και επιχορηγήσεις. Κράτησε κλειστούς τους χώρους πολιτισμού, ψυχαγωγίας, καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, ενώ υπήρχε όλο το χρονικό περιθώριο να οριστούν και να τηρηθούν όλα τα απαραίτητα πρωτόκολλα, να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Αφαίρεσε καλλιτεχνικά μαθήματα από το σχολείο, μεγαλώνοντας τα εμπόδια για την πλειονότητα των μαθητών στην ολόπλευρη μόρφωση και στην καλλιέργεια της αισθητικής αντίληψης.
Εμείς τι κάναμε όλο αυτόν τον καιρό; Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος μαζί με άλλα σωματεία – φορείς, από την πρώτη στιγμή το Μάρτη έγινε αποκούμπι των εργαζομένων, συστάθηκαν επιτροπές αλληλεγγύης που αγκάλιασαν όλο τον κλάδο και έδωσαν το χέρι σε όποιον το είχε ανάγκη, διεκδικήσαμε δεδουλευμένα και αποζημιώσεις, προστασία για όσους/ες δέχτηκαν κακοποίηση σε χώρους εργασίας. Έγινε πράξη το #mazi_dynatoi. Ενώσαμε τη φωνή μας με γιατρούς και υγειονομικούς για τα δίκαια αιτήματά τους, για μέτρα υπεράσπισης της υγείας του λαού. Διεκδικήσαμε να ανοίξουν οι χώροι πολιτισμού και καλλιτεχνικής εκπαίδευσης με όλα τα απαραίτητα πρωτόκολλα, με μέτρα προστασίας. Υπερασπίσαμε την Τέχνη μας από τη λογοκρισία και τις διατάξεις που ενεργοποιούν τον «τρομονόμο» στο καλλιτεχνικό έργο που δεν υποτάσσεται στην «ειρήνη» της κοινωνικής βαρβαρότητας που επιβάλλουν. Συμβάλαμε ώστε να οργανωθούν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στον κλάδο του πολιτισμού τις τελευταίες δεκαετίες και διάφορες πολύμορφες πρωτοβουλίες σε όλη τη χώρα. Οι δράσεις αυτές πίεσαν την κυβέρνηση και είχαμε κάποιες κατακτήσεις. Η πιο σημαντική είναι η μαζικοποίηση των σωματείων μας από την πρώτη καραντίνα μέχρι σήμερα, που είναι πρωτοφανής, με χιλιάδες νέες εγγραφές και νέα παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα. Έτσι και στην πόλη μας δημιουργήθηκε μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις για τον πολιτισμό ο Παννελλήνιος Μουσικός Σύλλογος (παράρτημα Λάρισας) με πλούσια δράση και παρουσία στους λίγους μήνες ζωής, δράσεις πρωτόγνωρες για την πόλη μας όπως στις 21 Ιουνίου στην παγκόσμια ημέρα μουσικής, στις 26 Αυγούστου στην πανΘεσσαλική κινητοποίηση με σωματεία μουσικών από Βόλο, Τρίκαλα, Καρδίτσα και την διαδικτυακή μας συναυλία στις 27 Δεκέμβρη.
Σήμερα το πάμε πιο πέρα, συνεχίζουμε ακόμα πιο δυνατά την δράση που αναπτύξαμε μέχρι στιγμής. Βγαίνουμε στην επίθεση κάτω από το σύνθημα #artattack που εκφράζει την ανάγκη κλιμάκωσης της διεκδίκησής μας. Ο χρόνος που περνά στην αναμονή να «τελειώσει η πανδημία» είναι εχθρός μας. Παλεύουμε μαζικά, επιθετικά, πολύμορφα, συναντιόμαστε με όλο το λαό. Διεκδικούμε μια ολοκληρωμένη ασπίδα προστασίας, για να μπορούμε να δημιουργήσουμε, να ζήσουμε αξιοπρεπώς, να σπουδάσουμε.
Συντονίζουμε λοιπόν τη δράση και τις πρωτοβουλίες μας για την τέχνη που έχουμε ανάγκη και μας αξίζει, διεκδικώντας: Να παρθούν από την κυβέρνηση όλα τα απαραίτητα μέτρα στο δημόσιο σύστημα υγείας, τη διάθεση του εμβολίου, τα ΜΜΜ, ώστε να μη ζήσουμε ένα ακόμα πιο φονικό κύμα πανδημίας. Να ανοίξουν οι χώροι πολιτισμού, ψυχαγωγίας και καλλιτεχνικής εκπαίδευσης (Μουσεία, εκθεσιακοί χώροι, ιδιωτικά και δημοτικά εργαστήρια) με όλα τα απαραίτητα πρωτόκολλά και με άμεσους εμβολιασμούς όπου ειδικά κρίνεται απαραίτητο (πχ συνάδελφοι μουσικοί και ηθοποιοί που κάνουν πρόβες χωρίς μάσκες). Ειδικά μέτρα να παρθούν για τη λειτουργία των καλλιτεχνικών σχολών όπως ωδεία, δραματικές σχολές, Καλών Τεχνών κ.α. Να στηριχτούν όλοι οι συνάδελφοι που εδώ και ένα χρόνο δεν έχουν με ευθύνη της κυβέρνησης κανένα εισόδημα. Να υπογραφούν παντού συλλογικές συμβάσεις, ξεκινώντας από τα εποπτευόμενα από το κράτος Ιδρύματα και φορείς. Nα προστατευτούν με κάθε τρόπο τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα στην «ψηφιακή εποχή».
Το Διήμερο 13-14 Μαρτίου 2021 θα πραγματοποιηθούν από πλήθος φορέων στην πόλη μας και σε άλλες περιοχές του νομού όπως και σε όλη την επικράτεια, καλλιτεχνικά δρώμενα σε διάφορα μέρη, προβάλλοντας ταυτόχρονα τα αιτήματα που πλαισιώνουν το #artattack. Αυτές οι διαφορετικές Απόκριες με το ιδιαίτερο στοιχείο της Αλληλεγγύης στους σεισμοπαθείς της περιοχής μας, με τη συμβολή όλων μας στις δράσεις, ευελπιστούμε να διαμορφώσουν κλίμα πολιτιστικής ανάτασης και αγωνιστικής αισιοδοξίας. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα καθώς και η πείρα που θα αποκτήσουμε από αυτήν, σηματοδοτεί την νέα φάση στην οποία μπαίνει ο κλάδος. Η τέχνη μας είναι ανάγκη, είναι υγεία, είναι έκφραση δημιουργίας, πρέπει να την προστατέψουμε για εσάς και για εμάς.
*Λευτέρης Γάλλος, πρόεδρος του παραρτήματος Λάρισας του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου
